Interview Tamara Miranda directeur Stichting Brilliant Future Kids — Mama Vita (2025)

Kun jij een introductie geven wie jij bent?

Mijn naam is Tamara Miranda, alleenstaand moeder van Djamilo (17 jaar) filmregisseur,initiatiefnemer en directeur Zorg van Brilliant Future Kids (SBFK).

Stichting Brilliant Future Kids is een zorginstelling gespecialiseerd in autisme. SBFK biedt (hoog)begaafde jongeren met een Autisme Spectrum Stoornis (ASS), een toekomstgerichte, specialistische dagbesteding en opleidingsmogelijkheden. We werken via verschillende routes aan een passend toekomstperspectief. Deze routes zijn altijd maatwerk. Een mogelijke route is door middel van coaching en stages door professionals uit de creatieve industrie toewerken naar een creatief beroep. Een andere route is via volgen van formeel onderwijs binnen onze zorginstelling. Voor het formeel onderwijs biedt SBFK de mogelijkheid tot het behalen van deelcertificaten en staatexamens via Onderwijs Zorg Arrangementen (OZA), die wij samen met onze onderwijspartners organiseren. Onze onderwijspartners zijn verantwoordelijkheid voor het onderwijsdeel.. Jongeren kunnen zich bij ons op professioneel niveau ontwikkelen in onder andere animatie, 3D design, game developing, film, scenario schrijven, fotografie, acteren, dans, grafisch design, Virtual Reality, tekenen, schilderen, etc.


Waarom ben jij je eigen initiatief gestart met Stichting Brilliant Future Kids in Amsterdam?

Toen ik 17 jaar geleden moeder werd, dacht ik dat ik de wereld aan mijn zoon zou gaan uitleggen. Toen mijn zoon op zijn vijfde de diagnose Autisme, MCDD kreeg, realiseerde ik me dat ik vooral bezig zou zijn mijn zoon aan de wereld uit te leggen.Mijn zoon heeft een IQ van 132, maar hij is op acht scholen vastgelopen Hij is super creatief en heel goed leerbaar maar zat toch thuis met vrijstelling van onderwijs. Hij kan geen regulier of speciaal onderwijs volgen omdat hij extreem overprikkeld raakt van drukte en psychische druk. Dit leidde tot een burn-out op zijn achtste en twee maal acht maanden thuiszitten. Djamilo zat drie jaar thuis en zag ik hem elke dag dat hij binnen zat en geen sociaal contact had met vriendjes, afzakken in die negatieve spiraal van het thuiszitterschap. Als ik nu terugkijk op de afgelopen 17 jaar, hebben we 17 jaar een voortdurende strijd gevoerd. Niet zozeer met zijn autisme, daar vonden we onze eigen ‘gebruiksaanwijzingen” voor. De strijd was vooral met het vinden van een plek in de wereld voor hem. Een plek waar hij zich veilig en thuis voelt en mag zijn wie hij is.

Djamilo vat die jaren zelf zo samen: “Mama ik deed mijn best, maar mijn best was nooit goed genoeg.” die zin doet nog pijn. Want hoezo niet goed genoeg? Hij heeft zichzelf op zijn negende leren programmeren, 3D-animeren, editen en visual-effects creëren en vloeiend Engels lezen en schrijven. Toen ik die plek na 10 jaar nog niet had gevonden, heb ik hem vanuit wanhoop maar zelf gecreëerd. Ik heb als filmregisseur een groot creatief netwerk en niemand heeft mij in die 30 jaar als regisseur ooit naar een diploma gevraagd. Het gaat in de creatieve industrie om wat je kunt, om skills. Met onze jongeren gaan we op zoek naar waar hun talent en intrinsieke motivatie ligt, zowel zorgprofessionals gespecialiseerd in autisme en professionals uit de creatieve industrie begeleiden dit proces, zodat ze hun zelfvertrouwen terugvinden en doelgericht aan een toekomstperspectief kunnen werken, zodat een baan in de creatieve industrie of terugstromen naar onderwijs mogelijk is.

We zijn nu 16 maanden open, met groot succes. We hebben eigenlijk maar plek voor 12 kinderen per dag maar zitten al op 25, gelukkig niet allemaal tegelijkertijd maar verspreid over de dagen. We moeten dus dringend uitbreiden en werken aan het opzetten van een campus met beschermd wonen en werken.

Het mooiste van het werk hier is dat jongeren vaak depressie en suïcidaal binnen komen maar hier weer binnen korte tijd een toekomstperspectief krijgen, en hun zelfvertrouwen terug vinden. Je ziet ze volledig veranderen en weer open gaan. Het werkt ook goed om dat de jongeren heel veel aan elkaar hebben, ze vinden herkenning en het sociaal contact doet ze vaak enorm goed. Ze helpen elkaar en werken samen aan groepsprojecten die ze vaak zelf bedenken.

Welke reis en ontwikkelingsproces heb jij de afgelopen jaren doorlopen?

Ik ben nog steeds filmregisseur maar toen mijn zoon met 5 jaar een diagnose kreeg en ik in een burn out zat heb ik daarnaast opleiding gevolgd tot autismecoach. Samen met twee andere autisme-moeders, Naomi Veerman en Saskia Buma, heb ik toen Mama Vita opgericht. Van andere ouders heb ik het allermeest geleerd. Het is belangrijk om als ouders elkaar te ondersteunen. Iedere ouder heeft ongeveer 10 jaar nodig om de juiste diagnose, de juiste zorg te vinden en te houden voor hun kind. Iedere ouder moet telkens opnieuw het wiel uitvinden lijkt het wel, iedere ouder met een zorgintensief kind raakt vroeg of laat in een burn out. Dat is zo zonde van onze toch al zo kostbare energie. Als ouders hun kennis verbinden en elkaar steunen kan dat veel korter en effectiever. Alle negatieve ervaringen en wanhoop heb ik omgezet in iets positiefs, waarmee ik niet alleen mijn eigen kind maar ook andere kinderen en hun ouders kan helpen. Ouders worden nog veel te vaak niet serieus genomen of niet gehoord. Daarom werkt Sbfk ook graag samen met Mama Vita en alle andere autisme initiatieven en Jeugdzorg organisaties, zodat we al onze kennis bundelen en onze kinderen op de beste manieren kunnen ondersteunen.

Het succes van Brilliant Future Kids is echt te verklaren door de ervaringsdeskundigheid en samen met mijn team van professionals kunnen wij bewijzen dat wij veel kennis en ervaring hebben op het gebied van autisme. En daardoor ook onze kinderen begrijpen en kunnen begeleiden.

Hoe zet jij jouw ervaringsdeskundigheid in voor andere ouders en/of professionals?

In het verleden heeft mijn kind op 8 verschillende plekken gezeten in het onderwijs en geen 1 plek was passend voor hem. Daardoor heb ik een eigen plek ontwikkeld op basis van ervaringsdeskundigheid, kennis, expertise en creatief zijn. Wat wel of niet doen en wat werkt wel of niet bij kinderen met autisme in combinatie met hoogintelligentie. BKF is geen ouderinitiatief maar een professionele organisatie die goed aansluit op wat de kinderen nodig hebben aan ondersteuning, onderwijs maar ook op het gebied van toekomstplanning. Alles heeft te maken met de intrinsieke motivatie vanuit de kinderen zelf.

Wat vind jij het leukste om te doen voor en/of samen met de kinderen van SBFK?

Ik probeer als directeur om minimaal 1 uur per dag of meer met de jongeren zelf dingen te doen. Samen naar buiten of als groepsproject een film maken. Het 1 op 1 coachen en het geven van zelfvertrouwen geeft mij zeer veel voldoening. Ik kan vaak inschatten wat kinderen nodig hebben omdat ik ze serieus neem en zowel met mijn intuïtie als moeder en als vakvrouw werk.

Wat is jouw ervaring met Thuiszitters?

Mijn zoon heeft 3 jaar thuis gezeten op basis van een leerplichtontheffing 5a. Niemand kijkt dan ook meer naar je kind om en zie je dat jouw kind zich steeds per dag slechter gaat voelen. Het is heel moeilijk om jouw kind in deze situatie te zien en kapot gaat. Daarom heb ik ook SBFK opgestart. Vanuit SBFK kom ik nu dagelijks in contact met Thuiszitters en het is funest, voor ieder kind en hun omgeving. Ouders verliezen hun baan, scheiden, komen in de schulden, hele gezinnen gaan eraan kapot. Kinderen worden onterecht uit huis geplaatst of opgenomen in klinieken, Ouders worden onder druk gezet en gedreigd met Veilig Thuis meldingen en Beschermingstafels. Niet omdat de ouders of het kind iets fout doet maar simpelweg omdat er geen passend onderwijsplek is voor dat kind en de hulpverlening ook vaak met hun handen in het haar zitten. Hier zijn wij als zorginstelling bijna wekelijks, soms dagelijks mee bezig, om de juiste hulp voor ouders en kind te krijgen. Dat kost enorm veel tijd en energie van ons en van de ouders. Tijd die eigenlijk naar de jongeren zou moeten gaan.

Wij hebben maar beperkte plekken en kunnen helaas niet elk kind aannemen omdat onze doelgroep heel specifiek voor normaal tot hoogbegaafd autisme en creatieve interesses is, we sluiten bijvoorbeeld niet aan bij klassieke autisme. Maar we dromen ervan dat ieder kind een plek krijgt waar hij zichzelf kan zijn en kan ontwikkelen. Daarom zijn we lid van het platform van initiatieven voor thuiszitters en zijn we gelukkig ook geselecteerd voor de proeftuinen van de overheid, die de combinatie zorg en meer ruimte geeft. We verwijzen ook wel naar andere initiatieven die steeds meer ontstaan zoals de Digibende Walhallab, of dingen die nog in ontwikkeling zijn zoals Back on Track van Orion en Altra. Daar zijn ze geïnspireerd door onze aanpak en hopen daar een bredere doelgroep op te kunnen vangen, bijvoorbeeld ook voor hoogbegaafdheid en ADHD, en andere diagnoses.

Waar word jij blij van of krijg je energie van?

Kinderen die na een tijdje bij SBKF opengaan en bezig zijn met projecten. We hebben jongeren die 1,5 jaar lang met hun capuchon op de gang van een onderwijs instelling hebben gezeten zonder contact te maken of een woord te zeggen, die nu hier open zijn en het hoogste woord hebben. Doordat ze weer meetellen en zich veilig voelen is er weer ruimte in hun hoofd om te leren, dat kan niet als je alleen maar aan het overleven bent. Om deze kinderen te zien veranderen daar word ik heel blij van maar krijg dan ook heel veel voldoening. Ik ben zelf net als veel van onze jongeren een creatieve beelddenker (en daarnaast beroeps ADHD-er) en ik wordt heel bij van de dingen die ze (op ontzettend hoog niveau al) maken, tekenen, ontwerpen, schrijven. Echt elke dag een feestje om te zien,

Waarom ben je de samenwerking met stichting A-Talent aangegaan?

In eerste instantie heb ik de oprichter van stichting A-Talent, Jantien Aerts benaderd om haar zoon Quinten eventueel te filmen voor mijn film Binnenkinderen, over de bijzondere binnenwereld van kinderen met autisme. Dit is helaas nog niet doorgegaan omdat het oprichten van het centrum er tussendoor kwam. Maar wij kwamen wel in gesprek met elkaar. Wij hadden allebei het idee om ook een digitaal talentontwikkelings platform te bieden aan kinderen met een talent. Vanaf het begin ben ik dus zeer betrokken bij stichting A-Talent.

Welk vooroordeel over autisme is volgens jou compleet uit de lucht gegrepen en waarom?

Het idee dat mensen met autisme geen inlevingsvermogen hebben. De meeste kinderen en volwassen met ASS zijn zeer sensitief en juist vaak te gevoelig. Dit vooroordeel komt door de standaardtyperingen vanuit het verleden en films. The intense-world-theory verklaart voor mij veel, en schijnt voor veel volwassen met autisme herkenbaar te zijn.

Maar ook de opvatting dat autisme een gedragsprobleem is veroorzaakt heel erg veel schade bij kinderen en volwassenen met autisme. Scholen, jeugdzorg en hulpverleners kijken vaak alleen op gedragsniveau en niet wat de oorzaken zijn van dat gedrag. Er ligt bijna altijd overprikkeling, angst, onduidelijkheid, overbelasting of zintuiglijke problemen aan ten onder. We komen echt een schrijnend gebrek aan kennis over autisme tegen. Zelfs in het speciaal onderwijs en de jeugdzorg, weet men vaak niets of veel te weinig over sensomotorische integratie, dyspraxie, disharmonisch profiel etc.

Dat maakt dat de kinderen die bij ons komen vaak op heel jonge leeftijd al volledig kapot zijn. Vaak hebben zij (en hun ouders) al jaren op hun tenen gelopen en worden chronisch zowel over- als ondervraagd. Aan een kind in een rolstoel vraag je niet om een trap op te rennen, maar we eisen van kinderen met autisme bijna dagelijks dingen te doen die ze niet kunnen, zoals hele dagen informatie opnemen en stilzitten op school. Autisme met een normaal tot hoog IQ is eigenlijk een onzichtbare handicap. We noemen onze doelgroep op SBFK ook wel de onzichtbare kinderen. Autisme zelf is niet de handicap, maar het wordt dat wel doordat de buitenwereld niet van buitenaf kan zien wat er in hun hoofd gebeurd, we vertellen mensen met autisme voortdurend dat ze beter hun best moeten doen, dat ze zich aan moeten passen, zich niet zo moeten aanstellen of harder moeten werken en gaan eraan voorbij dat ze een werkelijk andere manier hebben waarop hun hersenen de wereld ervaren en verwerken. Autisme is een neurodiversiteit en geen stoornis of probleem maar simpelweg een anders werkende prikkelverwerking. Zolang autisme (en ander neurodiversiteiten als ADHD en hoogbegaafdheid) als een stoornis en gedragsprobleem wordt gezien en behandeld en niet erkend wordt als een neurodiversiteit, zal het probleem van thuiszitters blijven bestaan. Er zal eerst moeten worden ingezien dat mensen met andere hersenen anders functioneren, en daardoor ook andere (school en leer en leef) systemen nodig hebben om hun ongekende talenten en hun prachtige, soms kwetsbare maar ook enorm sterke kanten aan te kunnen spreken!

Als afsluiter: wat is jouw tip aan ons, de moeders/verzorgsters met een kind met een ondersteuningsbehoefte?

Zet je eigen steunnetwerk op. Gebruik je ervaringsdeskundigheid om het beste voor je kind(eren) te creëren, neem de regie, leer wat je rechten zijn als ouder over beslissingen over school zorg, onderwijs en jeugdhulp (die liggen namelijk altijd bij de ouders totdat of tenzij een kinderrechter die advies heeft ingewonnen bij een autismespecialist anders heeft beslist) zet wanhoop om in actie en geloof altijd in je eigen intuïtie. En leer alles over autisme, bijvoorbeeld door cursussen en boeken van Anneke Groot (zie in de tiplijst hier beneden)

Meer informatie over Briljant Future Kids Amsterdam https://brilliantfuturekids.nl/

lijst met adressen van andere plekken voor thuiszitters;

https://www.regelhulp.nl/complexe-zorgvragen/thuiszitters/initiatieven-voor-thuiszitters

https://www.swpbook.com/boeken/5/opvoeding-en-jeugdzorg/2295/neurospeciale-kinderen-begrijpen-en-begeleiden

korte samenvatting over intense world therapy: https://www.youtube.com/watch?v=wScwQjvkNPU

Interview Tamara Miranda directeur Stichting Brilliant Future Kids  — Mama Vita (2025)
Top Articles
Latest Posts
Recommended Articles
Article information

Author: Duncan Muller

Last Updated:

Views: 6102

Rating: 4.9 / 5 (79 voted)

Reviews: 94% of readers found this page helpful

Author information

Name: Duncan Muller

Birthday: 1997-01-13

Address: Apt. 505 914 Phillip Crossroad, O'Konborough, NV 62411

Phone: +8555305800947

Job: Construction Agent

Hobby: Shopping, Table tennis, Snowboarding, Rafting, Motor sports, Homebrewing, Taxidermy

Introduction: My name is Duncan Muller, I am a enchanting, good, gentle, modern, tasty, nice, elegant person who loves writing and wants to share my knowledge and understanding with you.